Aşk ?

Hep kurallarıyla oynadık bu oyunu ama bilmeliydik aşk kural tanımaz. Aşk, kazananı olmayan bir oyundur sevgili. O şehrin efendilerinin vâd ettiği güvenli hayatları, bol kahkahalı sıradanlıkları reddeder. Aşkın standartları yoktur, insanları farklı kategorilere ayıran, bizim gibi olanlar ve olmayanlar diye sınıflandıran öğretileri yoktur. Aşk insan ayırmaz sevgili. Aşkın tek bir dünyası, tek bir iklimi vardır ya yaşarsın yada yaşadığını sandığın bir hayata düşersin.

O bir dilenci değildir ki sevgili dönüp dolaşıp kapına gelsin. Aşk ertelemeye gelmez ya açar kapını buyur edersin yada aşkı yitirmiş bir ömrün ızdıraplarıyla yaşarsın sevinçlerini.

Aşk ömür boyu mutlu yaşadılar diye biten rahat hayatlar vâd etmez sevgili. O dağları delen sabır, çölü aşan bilgelik, “Ger ben ben isem nesin sen ey yâr / Ger sen sen isen neyim beni zâr” dedirten sırdır.

            Aşk, hayatın boyunca kabullendiğin tüm doğrularını bir anda yanlış kılan yanılgıdır. Aşk, bir aldanmadır sevgili. Hesaplayıp hesaplayıp sağlamasını yapabileceğin bir problem değil, çözümü olamayan çok bilinmeyenli bir denklemdir.

            O, havası sana uymayınca çekip gidebileceğin uzak memleketler değildir, hep içinde biriktirdiğin bir sıla özlemidir sevgili.

            Aşk, dilden dile dolaşan acıklı bir türküdür sevgili, en güzel söyleyenin en çok yandığı bir türkü. Hem ağlarım hem giderim dedirten, yüksek yüksek tepelere ev kurduran bir iç yanıştır. Aşkın silinip yeniden yazılabilecek bir öyküsü yoktur. Aşk keşkeleri, eğerleri , böyle olsaydıları kabul etmez sevgili.

            Aşk, bir çıplaklıktır sevgili, tüm kavimlerin yücelttiği, gururdan ve öfkeden arınmış, hayatın sunduğu şuh zevkleri aşkın onuru adına soyunmuş bir çıplaklık.

            O, ölümcül bir hastalıktır, ölümü defalarca yaşatan. Aşkın dermanı bu dünyada değildir tıpkı kendisi bu dünyadan olmadığı gibi. Aşkta  bu dünyada olmayan soyluluk, samimiyet ve emek vardır sevgili. Bu dünyanın kaldıramayacağı acı ve çıkmazlar, bu dünyanın tattıramayacağı zevk ve mutluluklar vardır.

            Aşk, affetmek nedir bilmeyen asık suratlı, inatçı bir ihtiyar değildir. O, hep bağışlayan, bağrındaki dikenlere hep yenik düşen, yaralarını gözyaşlarıyla saran bir anadır sevgili.

            O,  estiği yerlere hoş serinlikler verip giden bir rüzgar değil, geçtiği yerlerde derin izler bırakan, tüm düzenleri tarumar eden kasırgadır sevgili. Bu yıkımdan tek korunağın, kendini ona bırakıvermektir, onda yeniden şekillenmektir yada bir yıkıntının acılarıyla, yitirmenin ızdırabıyla baş başa  bırakır seni.

            Aşk, kendi yolunda ilerlerken üzerinden atlayıp geçebileceğin bir çukur değil, seni içine alınca bir daha bırakmayan, sonsuzlukta yutan, öğüten bir kara deliktir.

            Aşk, kime vermek istediğini sormadan ellerinin arasından kayıp giden, kimselere göstermeye kıyamadığın, en kuytu yerlerde sakladığın tek hazinesidir ömrünün.

            Aşk, seni farklı kılan yanlarının toplamıdır sevgili.

Aşk, hiç bitmeyen bir iç savaştır. Olması gerekenlerle gerektiği gibi olmayanların savaşı.

            Aşk, neyi unutmamız gerektiğini sürekli hatırımızda tutan bir unutuştur sevgili.

                        23 Mayıs 2003      Elif